RTV Nunspeet

Bruna botste een paar weken geleden met het busje waarin zij zat frontaal op een vrachtwagen in Italië. Ze was onderweg vanuit Italië naar het vliegveld in München om daarvandaan naar Peking te vliegen. Ze is blij dat ze het verhaal kan navertellen.

“Ik heb een beschermengel naast me en dat is mijn vriend Pascal. Ik zit normaal altijd voorin de auto en nu had hij me gevraagd om achterin het busje plaats te nemen. Dat is mijn geluk geweest”, vertelt ze. De plek waar Bruna zat is de enige plek in het busje dat niet beschadigd is geraakt.

'Het is fijn om thuis te zijn'

Er staat Bruna nog een lang hersteltraject te wachten, maar dat houdt haar niet tegen om haar droom te verwezenlijken. Nu kijkt ze vanaf haar bed in de woonkamer toe hoe een landgenote in haar plaats de Spelen meemaakt en dat voelt zuur. “Ik had daar eigenlijk moeten staan maar ik besef ook dat ik geluk heb dat ik er nog ben. Ik heb veel pijn maar om nu eindelijk thuis te zijn bij de mensen waar ik van houd is onbeschrijfelijk.”

Tekst gaat verder na de video

Voor haarzelf heeft de van oorsprong Braziliaanse haar doel al bereikt. Dat was het kwalificeren voor de Olympische Spelen. “Nu was het slechts nog een kwestie van de wedstrijd doen.”

Dat Bruna een vechter is blijkt wel uit haar verleden. Ze had in haar jongere jaren al een missie. Zo wilde ze meedoen aan de Zomerspelen op het onderdeel mountainbiken. Omdat een hartaandoening werd geconstateerd ging dat niet door. Sterker nog sporten was uitgesloten. Dankzij haar coach van destijds is het na een operatie toch goed gekomen en kon ze haar droom nastreven.

Bont en blauw

Bruna slikt veel medicijnen om de pijn te onderdrukken. Ze heeft onder andere een gebroken arm, een gebroken voet en drie gebroken ribben opgelopen. Daarnaast nog inwendige verwondingen aan haar buik en longen.

“Het moeilijkste moment voor mij was de tweede dag thuis in de nacht. Pascal hielp me onder de douche omdat ik niet zelfstandig kon staan. Ik kon m’n lichaam amper in een zittende positie houden vanwege de pijn. Op dat moment kwam de harde realiteit even binnen.”

Nu ze thuis is, is Bruna ook een groot fan van puzzels geworden. “Ik ben mijn eigen puzzel en moet het oplossen voor mezelf. De dokter is gelukkig heel positief. De operaties zijn goed gegaan. Het is nu een kwestie van geduld hebben en met hulp van de fysiotherapeut kleine stapjes vooruit maken”, vertelt ze.

Geluid van de ambulance

Het geluid van de ambulance speelt nog steeds vaak in haar hoofd. “Als ik afgeleid ben dan hoor ik het niet, maar is het stil om me heen dan wel. Het was het eerste wat ik hoorde toen ik m’n ogen opende terwijl ik nog in het busje lag.” Het idee dat de ambulancemedewerkers er waren om Bruna te helpen maakt dat ze er beter mee om kan gaan.

Door: Mediapartner RTV Nunspeet