RTV Nunspeet

Mevrouw Vis-Koekoek woont met plezier in de Clockenslach. Ze blijft actief door regelmatig met de rollator door de gangen te lopen en met begeleiding af en toe naar buiten te gaan. Ze geniet van de contacten met medebewoners en treedt op donderdagavond zelfs op als scheidsrechter bij het sjoelen. Bewoners lopen dagelijks even bij haar binnen voor een kop koffie en wat gezelligheid.

Haar naaimachine heeft een grote rol gespeeld in haar leven. "Ik maakte niet alleen mijn eigen trouwjurk, maar ook die van vele andere bruiden." Daarnaast naaide zij veel kleding voor haar kinderen. Meer dan veertig jaar werkte mevrouw Vis in de huishouding bij een familie in Hulshorst, later naast de zorg voor haar eigen gezin.

Toen ik er veertig jaar werkte, kwam ik thuis en hing er een krans met veertig kwartjes aan de deur

“Ik ben daar al die jaren als een eigen kind behandeld. Toen ik er veertig jaar werkte, kwam ik thuis en hing er een krans met veertig kwartjes aan de deur. Dat vond ik zo leuk. En nog steeds heb ik contact met een van de kinderen uit dat gezin.” Naast naaien was ook breien en haken een grote hobby. Talloze sjaals kwamen van haar hand en vonden hun weg naar familie, kennissen, medebewoners en personeel.

Ondanks haar beperkte zicht breit ze nog steeds op gevoel. Als er iets misgaat, helpt haar dochter haar. “Ik weet dat het minder wordt, dat is normaal als je ouder wordt, maar ik kan nog heel veel”, zegt de positieve 101-jarige.

Het overlijden van een van haar kinderen blijft een groot verdriet. “Dat vergeet je nooit.” Tegelijkertijd is ze dankbaar voor haar kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. “Ze zorgen zo goed voor me. De kinderen komen om beurten dagelijks even helpen en als er iets is, staan ze meteen klaar. Ik heb nog zoveel om dankbaar voor te zijn.”

Fiets afgepakt door de Duitsers

De herinneringen aan de Tweede Wereldoorlog zijn nog altijd levendig. Ze herinnert zich hoe mensen uit het westen bij hun huis langskwamen en daar soep kregen. “Dat ging van mond tot mond en er werden heel wat pannen soep gemaakt.” Ze was 15 toen de oorlog uitbrak. “Ik wist niet wat oorlog was. Later werd mijn fiets afgepakt en moest ik lopend naar mijn werk in Hulshorst. Toen we een tandem aanschaften, bleken de Duitsers daar geen belangstelling voor te hebben.”

Aanstaande zaterdag viert zij haar verjaardag met een etentje in Heerde, samen met haar kinderen, kleinkinderen, achterkleinkinderen en verdere familie.